به ویژه نگرانی قابل توجهی در مورد ایران وجود دارد، جایی که مشکلات مختلف و از جمله تحریم‌ها موجب شده کاهش سطح منابع آبی توجه جدی مقامات را به خود جلب کند.
آن گونه که کاوه مدنی، کارشناس سیاست‌گذاری زیست محیطی در امپریال کالج لندن شرح می‌دهد، 3 دلیل عمده برای کاهش سریع منابع آبی ایران وجود دارد که یکی از آنها رشد سریع جمعیت و مصرف بی‌رویه است.دلیل دوم، بخش کشاورزی با بهره‌وری پایین است. در سال‌های جنگ ایران و عراق و پس از آن در دوران تحریم‌ها، بخش کشاورزی برای ایران بسیار پراهمیت بوده است. طبیعی بود که ایرانی‌ها نگران خودکفایی در تامین مواد غذایی و در دسترس بودن مواد غذایی کافی باشند. عامل سوم، سوءمدیریت است.«آب هم با بسیاری از چیزها پیوند دارد و اگر ما این پیوند و پیچیدگی را درک و ارزیابی نکنیم نمی‌توانیم این بحران را حل کنیم». به گفته مدنی، بحران دقیقا همان چیزی است که در حال رخ دادن است. رودخانه‌ها و دریاچه‌ها یکی پس از دیگری دارند خشک می‌شوند. ما داریم سرزمین‌های تر را از دست می‌دهیم، ما شاهد نشست زمین و بیابان‌زایی هستیم که خیلی بد است. اما در حالی که ایرانی‌ها در حال نظاره کردن ناپدید شدن پهنه‌های آبی هستند، چاه‌هایشان خشک می‌شوند و مزارع کشاورزی‌شان به زمین‌های خشک بدل می‌شوند، این برداشت در حال گسترش است که برای جلوگیری از بحرانی که در سال‌های پیش‌رو کل موجودیت کشور را تهدید خواهد کرد، باید بازاندیشی جدی در نحوه استفاده از آب اتفاق بیفتد. دولت برنامه‌هایی را در دستور کار قرار داده و آب را به ویژه در بخش کشاورزی با بهره‌وری بالاتری مدیریت می‌کند. دولت ایران در عین حال از شبکه‌های اجتماعی برای هشدار دادن در مورد این مشکل جدی استفاده می‌کند. اما آیا این اقدامات موثر خواهند بود؟